De hergeboorte van vergeten vrouwenkracht: Maria Magdalena

De vrouw die ze tot zondares maakten, omdat ze te puur was om te bezitten…

Ze wordt vaak afgebeeld in doeken. Met neergeslagen ogen. Lang golvend haar, een vaas in haar hand, soms aan de voeten van een man. Maria Magdalena. Zogenaamd zondares. Gedoemd tot spijt, onderdanig, berouwvol. Zo is ze jarenlang verbeeld, verteld, en doorverteld. Maar wie goed luistert, voelt: dat verhaal klopt niet. Als klein meisje, R.K. opgevoed, wist ik het direct. Ik begreep niet waarom ze zo over haar spraken in de Bijbel, omdat ik voelde dat de waarheid anders was. Als een soort innerlijk weten.

Want Maria Magdalena was geen vrouw die op haar knieën kroop uit schaamte. Ze knielde uit liefde. Uit kracht. En misschien wel omdat ze de enige was die écht zag wat er gebeurde. Zij volgde Jezus niet omdat ze blind was, maar omdat ze wakker was. Ze begreep Hem. En Hij begreep haar. Misschien wel als enige. En precies dát maakte haar gevaarlijk.

Een vrouw met een eigen stem

Maria Magdalena was geen bijrol. Ze was geen figurant in het verhaal van een man, misschien had ze zelfs een hoofdrol. In veel oude teksten wordt ze beschreven als iemand die dicht bij Jezus stond. Sommigen zeggen: zijn leerling. Anderen gaan verder: zijn gelijke. Zijn geliefde. De vrouw die hem op een manier raakte zoals geen ander dat deed.

En laten we eerlijk zijn: dat is niet wat het instituut kerk ooit wilde horen. Een vrouw, die zó dicht bij de waarheid stond?
Een vrouw die niet afhankelijk was, maar naast hem stond? Die hem wás, in spiegelvorm? De pure symbiose van twee zielen, de mooiste vorm van balans en gelijkwaardigheid. Een even belangrijke positie innamen.

Dat kon niet. Dat mocht niet. En dus werd ze herschreven. Van partner werd ze volgeling. Van gelijke werd ze dienaar.
Van mystica werd ze prostituee. Van kracht werd ze spijt. Weggummen uit de historie was onmogelijk, maar haar degraderen, bleek een prima mogelijkheid wat eeuwenlang heeft standgehouden.

Waarom ze gevaarlijk was

Maria Magdalena was niet gevaarlijk omdat ze zondigde. Ze was gevaarlijk omdat ze voelde. Omdat ze liefde koppelde aan wijsheid. Omdat ze haar lichaam niet afwees, maar eerde. Omdat ze niet gehoorzaamde, maar navolgde, op haar manier.

Ze wist iets wat vrouwen eeuwenlang hebben geweten, maar steeds weer is weggeschreven: dat het vrouwelijke net zo heilig is als het mannelijke. Dat liefde geen hiërarchie kent. Dat overgave niet zwak is. Dat aanraking, verbinding en aanwezigheid spirituele krachtbronnen zijn. En daar zat de echte bedreiging. Want een vrouw die niet buigt, maar opent,
die niet zweert bij regels, maar leeft vanuit liefde, is een vrouw die de structuur verstoort.

De echo in onze tijd

Ik voel haar in veel dingen die ik doe. Klinkt dat zweverig? Dan zij het zo. Misschien komt het omdat we dezelfde geboortedag delen of wellicht omdat onze visies overeenkomen, wie zal het zeggen. Maar in BDSM belevingen waarin een sub zijn hoofd op mijn schoot legt en zonder woorden weet dat hij gezien is, voel ik bijna haar aanwezigheid. In de trilling van mijn stem wanneer ik iemand toesta te voelen. In de rust na een beleving, waarin niets meer hoeft – behalve zijn. Ik voel haar in mijn lijf als ik leid met liefde. Niet hard, niet roepend, maar stevig, stromend, vol vertrouwen.

Maria Magdalena leeft voort in vrouwen die hun kracht niet verloochenen. In vrouwen die zorg dragen én grenzen stellen.
In vrouwen die genezen, aanraken, openleggen. In vrouwen die weten dat zonde een constructie is om vrijheid klein te houden.

Een oervrouw van Femdom

In mijn wereld – die van de vrouwelijke dominantie – is Maria Magdalena geen zondares. Ze is een oervrouw. Een voorgangster. Een vrouw die naast hem stond, en daardoor eeuwenlang tot onder hem werd gemaakt. Want dát is wat er gebeurt als vrouwen naast mannen gaan staan. Dan komt er angst, controle en uiteindelijk herbeschrijving. Maar het is tijd om dat om te keren. Niet met haat. Niet met strijd. Maar met waarheid, met het her-inneren van wie ze was.

Want ze is een spiegel, voor wat we zijn vergeten, maar wat we diep van binnen allemaal weten. Voor wat we voelen wanneer we écht mogen zijn wie we zijn. Haar verhaal is het verhaal van zovelen. Van vrouwen die te veel voelden.
Te wijs waren, te liefdevol, te onaantastbaar en te vrij. Zij werd herschreven. Maar ik schrijf haar terug. In zachtheid, kracht en in liefde.

Voor Maria, voor jou, voor mij.

Meer informatie

Zij die niet pasten – de hergeboorte van vergeten vrouwenkracht

Bronvermelding

Tekst: Mrs Moriah
Fotografie: Femdom-Lifestyle.nl