De hergeboorte van vergeten vrouwenkracht: Cleopatra

Cleopatra: Zij die regeerde met intelligentie, maar herinnerd wordt om haar zwarte ogen, lipstick en ezelinnenmelk…

Als je Cleopatra zegt, denken mensen vaak aan één beeld. Zwoele blik. Zwaar opgemaakte ogen. Een gouden hoofdtooi en een doorkijkjurk. De ultieme verleidster. De vrouw die mannen ‘om haar vinger wond’. Die haar macht kreeg via het bed.
Een gevaarlijke vrouw. Want ze was mooi, slim én vrij.

Maar wat je zelden hoort, is het echte verhaal. Het verhaal van een vrouw die in een mannenwereld regeerde met strategisch inzicht, politieke scherpte en culturele verfijning. Een vrouw die haar land leidde in een tijd van oorlog en dreiging. Die maar liefst zeven talen sprak, geneeskundige boeken schreef en wekelijks met filosofen en wetenschappers sprak. Zij was de Lady die niet alleen aan tafel zat met Caesar en Marcus Antonius, maar daar zelf de kaarten verdeelde.

Maar dat mocht ze dus niet zijn.
Niet in het beeld dat over haar mocht blijven bestaan. Want een vrouw die zélf regeert? Dat is gevaarlijk. Dus werd haar kracht herschreven tot verleiding. Haar leiderschap tot bedpolitiek. En wist je al, dat zelfs haar graf tot op de dag van vandaag, nooit is gevonden?

Al tweeduizend jaar vecht de historische Cleopatra tegen het beeld van een verleidelijke oosterse mannenverslindster. Keizer Augustus had nooit kunnen bedenken dat zijn karaktermoord op haar, zo goed zou uitpakken. Zelfs nu, duizenden jaren later, zijn historici nog bezig om de waarheid te achterhalen.

Cleopatra: De vrouw die sprak, maar werd omgezet in beeld

Cleopatra was geen schaduw. Geen accessoires. Ze was koningin van Egypte. Op jonge leeftijd al trok ze de touwtjes strak in handen. Ze regeerde niet alleen met charme, maar met visie. Ze bracht economische hervormingen, steunde de wetenschap, verdedigde haar volk tegen Romeinse inname. En toch – wat onthouden mensen?

Dat ze ‘sliep met Caesar’, dat ze ‘Marcus Antonius verleidde’. Alsof ze niet meer was, dan een verleidelijke vrouw. Geen strateeg. Waarom? Omdat een vrouw die haar schoonheid bewust inzet én tegelijkertijd intelligent is, niet te vangen is in het systeem. En dus wordt ze teruggebracht tot één dimensie. De verleidster, de femme fatale. De vrouw waar mannen voor ten onder gingen.

Maar misschien… gingen ze ten onder omdat ze in haar een waarheid zagen waar ze niets tegenover konden zetten.

Het vrouwbeeld als verdedigingsmechanisme

De geschiedenis heeft iets opmerkelijks gedaan. Wanneer een man alles gebruikt – zijn kracht, zijn lijf, zijn list, zijn macht – wordt hij bewonderd. Wanneer een vrouw dat doet? Dan is ze gevaarlijk. Dan wordt ze tot ‘slet’, ‘heks’ of ‘slang’ gedegradeerd. Cleopatra was te veel. Te mooi, te slim, te strategisch en vooral teveel vrouw. En dus werd ze ingekort. Verpakt. Verzonden aan het nageslacht als waarschuwing: Wees niet als zij. Of je eindigt als zij.

Krachtig tot en met haar einde…

Volgens de meeste historische bronnen wordt aangenomen dat Cleopatra zelfmoord heeft gepleegd. Maar zoals vaak bij krachtige vrouwen uit de geschiedenis, is zelfs haar dood omgeven door mythen, tegenstrijdige verhalen en politieke herschrijvingen. De meest bekende versie zegt dat Cleopatra zichzelf van het leven beroofde door zich te laten bijten door een giftige slang, waarschijnlijk een Egyptische cobra – het symbool van koninklijke macht in het oude Egypte. Andere versies suggereren dat ze gif gebruikte dat op andere wijze werd toegediend.

Waarom?

Volgens de overlevering koos ze voor de dood toen het duidelijk werd dat ze niet kon ontsnappen aan de macht van Octavianus (de latere keizer Augustus), na de nederlaag van haar en Marcus Antonius. Ze wilde niet als trofee meegevoerd worden in een Romeinse triomftocht, vernederd worden als symbool van onderworpen Egypte. In haar dood lag nog één keer haar eigen regie: als ze niet vrij kon leven, dan zou ze vrij sterven.

Maar…

Sommige historici geloven dat het mogelijk was dat Octavianus haar dood in scène heeft laten zetten of zelfs heeft laten afdwingen, om haar weg te ruimen zonder publieke executie, wat politiek handiger was. Zeker is dat haar dood paste in een lange lijn van Romeinse angst voor vrouwen die hun eigen lot bepaalden.

Wat vaststaat is: Cleopatra stierf als koningin, op haar voorwaarden, niet als gevangene.

Maar de waarheid zindert nog

Je kunt haar nog voelen, wanneer je als vrouw de ruimte durft in te nemen. Je schoonheid niet verbergt, maar juist benut. Niet om te verleiden maar om te stralen. Ervaar haar als je met zachte maar leidende stem, domineert. Aanvoelt wat de ander nodig heeft, niet ‘de macht neemt’, maar de macht belichaamt. Want in ieder van ons, zit een eigen Cleopatra verscholen. Een bron van wijsheid, kracht en schoonheid.

De vrouwelijke kracht is geen dreiging. Tenzij je bang bent om los te laten

Cleopatra herinnert ons eraan dat vrouwelijkheid en macht elkaar niet uitsluiten. Dat een zachte hand ook kan regeren.
Dat strategie, sensualiteit en scherpte samen kunnen bestaan. En juist dat, maakt vrouwen als zij zo bedreigend. Want een vrouw die zichzelf kent, die zichzelf eert, die zichzelf inzet voor haar volk, voor haar waarheid, voor haar visie…

… is geen object. Ze is een centrum, een spiegel en een krachtig leider. En daar hebben patriarchale systemen (maatschappijen of structuren waarin de mannelijke macht centraal staat, politiek, economisch, sociaal en cultureel.) het moeilijk mee.

Vandaag, in deze blog, halen we haar terug. Niet om haar te verheerlijken, maar om haar te erkennen. Voor wie ze was en wat ze doorzag. Laten we haar niet langer reduceren tot strakke eyeliners en verleidingstechnieken, maar haar herinneren als een inspiratiebron van kracht en wijsheid. Vier je schoonheid, koester de waarheid en deel je power. Leef een beetje voor haar…

Meer informatie

Zij die niet pasten – de hergeboorte van vergeten vrouwenkracht

Bronvermelding

Tekst: Mrs Moriah
Fotografie: Femdom-Lifestyle.nl